Κόκκινες αναπολήσεις σε χρόνο γάργαρο
εκεί που η σιωπή και τα φύλλα συνομιλούν με το νερό.
Εκεί που η άνοιξη έθρεψε την άνοιξή μου.
Με λάμψεις αστεριών βαδίζω,
παραβιασμένες στην ταχύτητα.
Με το φεγγάρι,αυτοκράτορα του αναστεναγμού μου.
Παρελθόν
-
Ξεμείναμε ρέι;
και δεν ξεθυμάναμε;
Που είσαι;
Είσαι εκεί; Δεν σε βλέπω!
Δεν σ'ακούω.
Όταν είσαι, ίσως και να μην είσαι τελικά.
Όλα μισά, όλα ρευστά
και ναι δ...
Πριν από 12 χρόνια