Ένα ακόμα έργο του αγαπημένου μου Kandinsky

Τόπος

Κόκκινες αναπολήσεις σε χρόνο γάργαρο
εκεί που η σιωπή και τα φύλλα συνομιλούν με το νερό.
Εκεί που η άνοιξη έθρεψε την άνοιξή μου.

Με λάμψεις αστεριών βαδίζω,
παραβιασμένες στην ταχύτητα.

Με το φεγγάρι,αυτοκράτορα του αναστεναγμού μου.

BORIS KOVAC - TANGO APOCALYPSO

ΣΚΟΙΝΑΚΙ

Ήμουν μικράκι
κι όλο έκανα σκοινάκι.
Πηδούσα χαρωπά από τον ένα
στον άλλο και στον άλλο ήχο
ψηλά με το σκοινάκι είχα το νου
αλλά το άφησα
μου έπεσε
στη μέση τ' ουρανού.

Τώρα ήχο ήχο
στη στρατόσφαιρα
στα αζήτητα
το σκοινάκι
πήρε μαζί του
και τη βαρύτητα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ Στα ξένα εκδ.Κέδρος

ΓΙΑΤΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ

Aξίζουν την προσοχή μας.Αξίζουν την υποστήριξή μας.

Από το βιβλίο του Josepf Roth ΤΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΡΑΝΤΕΤΣΚΥ

...Ήταν το ίδιο απλός και αψεγάδιαστος με το φάκελο προαγωγών του, και μόνο η φοβερή οργή που τον κυρίευε κάποιες φορές θα μπορούσε να κάνει κάποιους γνώστες των ανθρώπων να υποπτευθούν ότι και στην ψυχή του λοχαγού Τρόττα έχασκαν τα ζοφερά εκείνα βάραθρα, μέσα στα οποία φωλιάζουν οι θύελλες και οι σκοτεινές φωνές ανώνυμων προγόνων....

...Λίγα πράγματα άφησε λοιπόν πίσω του ο νεκρός πέρα από την ταφόπλακα αυτή, μια χαμένη δόξα και το πορτρέτο.Όπως διασχίζει την άνοιξη ένας γεωργός το χωράφι του,και αργότερα, το καλοκαίρι, οι πατημασιές του σβήνουν από την ευλογία του σιταριού,αυτού που ο ίδιος έσπειρε...

σπηλιά της Μελισάνης

 

Ηλιοβασίλεμα

 

mirtos-kefallonia

ΜΥΡΤΟΣ-ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ

 

Τι θα ΄λεγες τώρα,αύριο,με κάποιο τρόπο να χορτάσουμε τους ανθρώπους,να αντιμετωπίσουμε τις αρρώστιες,να συνομιλήσουμε με τους πόνους μας,να νιώσουμε το ευφήμερο,να γίνουμε ένα με τα πουλιά και τα νερά,με κάθε που είναι φύση και φύση μας...τι θά ΄λεγες όλοι στη γη να ακούσουμε την άνοιξη του vivaldi...να δακρύσουμε...
να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού ή ποιος ξέρει, το δρόμο του αύριο...


Αχ τι λέω....

Όταν ανοίξεις το παράθυρο πάρε τα φτερά σου
άνοιξέ τα
δέξου τον αέρα,άσε τον να περάσει ανάμεσά τους
νιώσε τη δροσιά του μα και τη δύναμή του,
τεντώσου,
ζυγίσου,
άκου,
εμπιστέψου τον...και πέτα!

Η κοινωνία των ίσων

...Μπορούμε επίσης να ονειρευτούμε μια κοινωνία χειραφετημένων,την κοινωνία των καλλιτεχνών.Μια τέτοια κοινωνία θα απέρριπτε το διαχωρισμό ανάμεσα σε εκείνους που ξέρουν και σε εκείνους που δεν ξέρουν,ανάμεσα σε αυτούς που διαθέτουν και σε αυτούς που δε διαθέτουν νοημοσύνη.Θα αποτελούνταν μόνο από ανήσυχα πνεύματα:από ανθρώπους που πράτουν,που μιλούν για όσα πράττουν και ωστόσο μετατρέπουν όλα τους τα έργα σε μέσα που δηλώνουν την ανθρώπινη φύση η οποία βρίσκεται μέσα τους,όπως και σε άλλους.Άνθρωποι σαν κι αυτούς θα γνώριζαν ότι κανείς δεν γεννιέται πιο έξυπνος από το διπλανό του,ότι η ανωτερότητα που πιθανώς δηλώνει κάποιος είναι απλώς καρπός της πεισματικής προσήλωσης που επιδεικνύει δουλεύοντας με τις λέξεις,την οποία κάποιος άλλος μπορέι να επιδεικνύει δουλεύοντας εργαλεία΄ότι η κατωτερότητα ενός τρίτου είναι αποτέλεσμα των καταστάσεων που τον εμπόδισαν να ερευνήσει περισσότερο.Συνεπώς θα γνώριζαν ότι η τελειότητα που βάζει ο καθένας στην τέχνη του δεν είναι παρά μια συγκεκριμένη εφαρμογή της κοινής σε κάθε έλλογο ον δύναμης,της δύναμης που νιώθει κανείς όταν αποσύρεταιστα ενδότερα της συνείδησης,όπου το ψέμα δεν έχει πλέον νόημα.

Θα γνώριζε ότι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου είναι ανεξάρτητη από τη θέση του,ότι ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για μια ιδιαίτερη θέση,αλλά για να νιώθει ευτυχής μέσα του,ανεξάρτητα από τη μοίρα

και ότι η γεμάτη συναίσθημα λάμψη στο βλέμμα της συζύγου,του γιου ή του αγαπημένου φίλου αποκαλύπτει στα μάτια μιας ευαίσθητης ψυχής αρκετή ικανοποίηση........



Απόσπασμα πάλι απ το ίδιο βιβλίο-Ο ΑΔΑΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ-.

Μάθημα για ποιητές

... Όπως κάθε δημιουργός,έτσι και ο Ρακίνας,εφαρμόζει ενστικτωδώς τη μέθοδο,δηλαδή το ηθικό δίδαγμα,της καθολικής διδασκαλίας.Γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι με σπουδαίες διατυπώσεις.Ξέρει ότι όλη η δύναμη του ποιήματος συνίσταται σε δύο σημεία:τη μετάφραση και την αντι-μετάφραση.Γνωρίζει τα όρια της μετάφρασης και τις δυνάμεις της αντι-μετάφρασης.Επίσης ξέρει ότι το ποίημα είναι πάντα,κατά μία έννοια,η απουσία ενός άλλου ποιήματος:του σιωπηλού ποιήματος που το δημιουργεί αυτοσχεδιάζοντας η μητρική στοργή ή το ερωτικό πάθος...

Είναι ένα σημείο από το βιβλίο Ο ΑΔΑΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ του Ζακ Ράσνιερ.Εκδόσεις ΝΗΣΟΣ

Πολύτιμα

Πολλές φορές τα μάτια μας απροσδόκητα,εκεί που χαμηλώνουν για να αποφύγουν κάτι,ανοίγονται σε άλλο κόσμο.
Αρκεί μια μικρή τρυφερή πρασινάδα σ έναν πέτρινο φράχτη.Κι άν την χαιδεψεις...τότε σε κάνει δική της.

Ο άδειος μουσαμάς

.Φαινομενικά είναι στ'αλήθεια άδειος,γεμάτος σιωπή,αδιάφορος. Σχεδόν αποχαυνωμένος.Στην πραγματικότητα όμως γεμάτος ένταση με χίλιους σοβαρούς ήχους, μετέωρους.Λίγο τρομαγμένος ότι μπορεί να τον βιάσουν.Αλλά πειθήνιος.Λίγο τρομαγμένος ότι μπορούν κάτι να του ζητήσουν΄το μόνο που ζητά είναι έλεος.Μπορεί να κάνει το κάθετί,δεν μπορεί όμως ν΄αντέξει τα πάντα.Εξαίρει την αλήθεια αλλά και το λάθος.Ξεσκεπάζει ανελέητα την πλάνη.
Απλουστεύει τον ήχο της πλάνης ώσπου τον μεταμορφώνει σε μια ανυπόφορη στριγγιά.
Ο άδειος μουσαμάς είναι θαυμάσιος,πιο ωραίος από ορισμένους πίνακες>.



-Λόγια του WASSILY KANDINSKY από το βιβλίο του Για το πνευματικό στην τέχνη.
Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ

Οι Μοίρες και οι γερανοί

Παλιά λέγανε πως οι Μοίρες των ανθρώπων κατοικούν σ έναν τόπο όπου δεν μπορεί να πατήσει ανθρώπου πόδι.Στον απόμερο αυτόν τόπο πάνε και ξεχειμωνιάζουν οι γερανοί.
Άμα θέλεις να ζητήσεις κάτι από τη Μοίρα σου, κάνεις φίλο σου ένα γερανό.Αυτός πηγαίνει στη Μοίρα και της λέει τι θέλεις.Κι άν γίνεται,την άνοιξη που έρχεται πάλι μαζί με τους άλλους γερανούς,σου το φέρνει!

Η άνοιξη ήρθε!Καλώς την!

Από το βιβλίο της Ζωής Βαλάση ΤΟ ΤΕΣΣΕΡΟΦΥΛΛΙ .Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

ηχοι

Ανάμεσα σε δυο διαδοχικούς ήχους υπάρχει ένα κενό.
Σ εκείνο το κενό έχεις το χρώμα,το φωτισμό ίσως και τη γεύση του ήχου που έφυγε.Σ εκείνο το κενό έχεις τη διάθεση να αφεθείς στο χρώμα,στο φωτισμό,στη γεύση του επόμενου ήχου.
Μετεωρισμός!

Για ένα χώρο ,για ένα χρόνο ,για τον πόνο ,για την ελπίδα, για την απόγνωση, για την τρέλα, για το μετέωρο, για το απίθανο, για το θάνατο, για τη ζωή, για το φόβο, για την παγωνιά, για την ευχή, για την πίστη και την απιστία, για την εμμονή ,για την υποψία, για το άδικο και την αδικία, για την υπομονή, για την καλή είδηση, για το ναι και το όχι, για τον πόνο ,για τον πόνο, για τον πόνο…εμείς…εγώ ….τόσο δύσκολο να τα σηκώσεις…τόσο δύσκολο να τα ζεις και να τα θυμάσαι…

ελευθερία

Μέρες φωτεινές

Καρδιά χειμώνα.
Τρεις γλυκιές μέρες με την κόρη μου.Ήρθε για λίγο,κι ενώ η εποχή και η διάθεσή μου ταυτίζεται πολλές φορές με το γυμνό του τοπίου ,μα και με την προσμονή της έκρηξης των φύλλων και των λουλουδιών πήρα το φως του ουρανού και τη ζέστη της γης μέσα μου .Μου δόθηκε.
Το χαμόγελο,η κίνηση ,το γέλιο,η νεανικότητα...τόσο φυσικά ...τόσο όμορφα ...
Να πας στο καλό καλή μου!