La double vie de Veronique Ζμπίγκνιου Πράισνερ

Έχοντας στις αποσκευές του μία Αργυρή Άρκτο και δυο βραβεία César, ο Πολωνός συνθέτης είναι μια αξιοθαύμαστη περίπτωση μουσικού, καθότι αυτοδίδακτος: «Δεν πήγα σε κανένα ωδείο αλλά επειδή η αγάπη μου για την μουσική είναι μεγάλη, κατάφερα όχι μόνο να διαβάζω και να γράφω νότες αλλά να συνθέτω ολόκληρα συμφωνικά έργα και σάουντρακς».

Με πηγαίο ταλέντο, λοιπόν, ο σπουδαίος αυτός δημιουργός φτάνει σήμερα να έχει γράψει μουσική για πάνω από 40 ταινίες, μεταξύ αυτών αρκετές του Κισλόφσκι («Η διπλή ζωή της Βερόνικα», «Ο δεκάλογος», «Μικρή ιστορία για ένα φόνο», «Τα τρία χρώματα: Μπλε, Λευκό, Κόκκινο») αλλά και άλλων σημαντικών σκηνοθετών, όπως της Ανιέσκα Χόλαντ για το «Europa Europa», του Λουί Μαλ για το «Μοιραίο πάθος», του Λούις Μαντόκι για το «Όταν ένας άντρας αγαπά μια γυναίκα» και της δικιάς μας Λουκίας Ρικάκη για το «Κουαρτέτο σε τέσσερις κινήσεις».Όπως αναφέρει ο ίδιος, «ως αιώνιος εραστής της έμπνευσης και της αγάπης για την δημιουργία» απεχθάνεται «τη νοοτροπία του έτοιμου και γρήγορου που μας έχει κατακλύσει ενώ έχει περάσει και στην μουσική». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι περισσότερες συνθέσεις του έχουν δημιουργηθεί για ταινίες ευρωπαϊκού κινηματογράφου: «Μου πρότειναν να γράψω μουσική για το Χόλιγουντ. Δεν μπορώ να γράψω μουσική για κάτι που δεν με αφορά».

Σημείο αναφοράς στην καριέρα του, η συνεργασία του με τον Κριστόφ Κισλόφσκι για τον οποία αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ήξερα από την αρχή της συνεργασίας μας ότι κάτι τέτοιο θα μου συνέβαινε μόνο μία φορά στη ζωή μου». Ο Κισλόφσκι πρόσεξε τον Πράισνερ το 1981 όταν έγραψε την πρώτη κινηματογραφική μουσική για την ταινία του Αντονι Κράουζε «Δελτίο Καιρού». Έτσι, του πρότεινε να συνεργαστούν στην ταινία που ετοίμαζε εκείνο τον καιρό με τίτλο «Χωρίς τέλος». Μία ταινία «που έτυχε να πολεμηθεί τόσο από το πολιτικό κατεστημένο όσο και από την Καθολική Εκκλησία της Πολωνίας». Τα οφέλη που απέσπασε σαν καλλιτέχνης και κυρίως σαν άνθρωπος από τον σπουδαίο αυτό σκηνοθέτη πολλά. Εκτός φυσικά από την ανάδειξη που του προσέφερε από την πρώτη στιγμή-λόγω της επιτυχίας των ταινιών του-για τον Πράισνερ ο Κισλόφσκι κατάφερε να του δείξει το νόημα της τέχνης που είναι «η ελευθερία της έκφρασης».Όπως αναφέρει ο ίδιος, «ως αιώνιος εραστής της έμπνευσης και της αγάπης για την δημιουργία» απεχθάνεται «τη νοοτροπία του έτοιμου και γρήγορου που μας έχει κατακλύσει ενώ έχει περάσει και στην μουσική». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι περισσότερες συνθέσεις του έχουν δημιουργηθεί για ταινίες ευρωπαϊκού κινηματογράφου: «Μου πρότειναν να γράψω μουσική για το Χόλιγουντ. Δεν μπορώ να γράψω μουσική για κάτι που δεν με αφορά».

Σημείο αναφοράς στην καριέρα του, η συνεργασία του με τον Κριστόφ Κισλόφσκι για τον οποία αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ήξερα από την αρχή της συνεργασίας μας ότι κάτι τέτοιο θα μου συνέβαινε μόνο μία φορά στη ζωή μου». Ο Κισλόφσκι πρόσεξε τον Πράισνερ το 1981 όταν έγραψε την πρώτη κινηματογραφική μουσική για την ταινία του Αντονι Κράουζε «Δελτίο Καιρού». Έτσι, του πρότεινε να συνεργαστούν στην ταινία που ετοίμαζε εκείνο τον καιρό με τίτλο «Χωρίς τέλος». Μία ταινία «που έτυχε να πολεμηθεί τόσο από το πολιτικό κατεστημένο όσο και από την Καθολική Εκκλησία της Πολωνίας». Τα οφέλη που απέσπασε σαν καλλιτέχνης και κυρίως σαν άνθρωπος από τον σπουδαίο αυτό σκηνοθέτη πολλά. Εκτός φυσικά από την ανάδειξη που του προσέφερε από την πρώτη στιγμή-λόγω της επιτυχίας των ταινιών του-για τον Πράισνερ ο Κισλόφσκι κατάφερε να του δείξει το νόημα της τέχνης που είναι «η ελευθερία της έκφρασης».