Οι κάργες, αλλά όχι του Καριωτάκη...

Για τις κάργες και τη θανατερή ηχώ τους,
το ίδιο κρώξιμο πρωί-βράδυ,
ακόμα και το γέλιο τους,παράφωνο,ακατάστατο.
Και η πλάτη τους,τόσο αναιδής!
Και το βλέμμα τους αδιάφορα χαμηλωμένο.