Η φίλη

Έχει κάτι απ τ αστέρια,
όχι όλα,μα κάποια που είτε μιλούν,είτε σιωπούν,
με παίρνουν απ το χέρι και μ΄οδηγούν πιο ψηλά
και πιο χαμηλά με ευγένεια,σαν το ζευγάρι που πετά πάνω απ τη μουντή πολιτεία του Σαγκάλ.
Έτσι,θες το βλέμμα τους,θες ο αέρας τους,θες η ηχώ τους,
μου φτάνει και μου περισσεύει γεννώντας τη νοσταλγία...
ίσως και το δάκρυ που δε λέει να μου χαρίσει τη δροσιά του.